Mały dołek

Jakiś gorszy dzień od rana. Chandra :( Wieczorem miałam kolejną duszność, w nocy kiepskie sny i obudziłam się od razu pod kreską. Anula nadal zakatarzona i ciągle drżę co dalej. Nie chciała się rano odwrócić, więc pogoń czarnych myśli. Upss... Muszę się ogarnąć, bo zmierzam w złym kierunku :( Może sobie osłodzę te cytryny, zawsze przecież mogło być gorzej...

Nie jest tak źle:

1. Po pierwsze i najważniejsze, a nawet NAJWAŻNIEJSZE! - Ania żyje! Co nie było takie oczywiste, mogło być różnie. Mamy szczęście. Żyje i jest z nami, spełniły się moje prośby i błagania. Wszystko inne jest jeszcze większym prezentem.

2. Ja też żyję i mam się nienajgorzej.

3. Ania widzi. Retinopatia się nie rozwinęła.

3. Słyszy.

4. Nie ma dysplazji oskrzelowo-płucnej.

5. Nie miała typowego dla wcześniaków martwiczego zapalenia jelit.

6. Nie miała silnej infekcji, sepsy czy innego draństwa.

7. Mogłam ją karmić własnym mlekiem, a czasami także piersią, co było cudownym przeżyciem. Nie dałam się podpuścić głupiej lekarce i nie straciłam pokarmu.

8. Anula dość szybko wyszła ze szpitala.

9. W nadganianiu wagi pobiła wszelkie rekordy :)

10. Wykaraskała się po kilku miesiącach z anemii wcześniaczej.

11. Otwór Botalla zamyka się bez operacji.

12. Anula cudownie się śmieje, jest pogodna, promienna i fantastyczna.

13. Kontaktuje się z nami, kojarzy, rozpoznaje, odpowiada.

14. Coś tam próbuje gadać, ćwiczy głos.

15. Ma dość sprawne rączki, chwyta, obraca, wkłada przedmioty do buzi.

16. Chce siadać, chwilami utrzymuje wyprostowany tułów, jest nadzieja.

17. Zrobiła postępy w trzymaniu główki.

18. Pięknie się podpiera w leżeniu na brzuszku.

19. W ogóle zrobiła postępy i nadal je robi, więc znowu - jest nadzieja.

20. Rusza nóżkami i nie ma zniesionych odruchów neurologicznych w nóżkach.

21. EEG wyszło dobrze.

22. Ten cholerny ATOS ostatnio jakby mniejszy...

Dobra, wystarczy. Naprawdę mogło być gorzej i cieszmy się z tego co jest, a może będzie jeszcze lepiej. Na pewno będzie jeszcze lepiej, musi być.